Op zoek...

Nikki kwam aanrijden en keek rond,ze had gelukkig niets duurs.Ze keek rond en liet Honey stoppen.De pony snoof en stampte even op de grond maar stopte.Nikki had het gehoord van Melissa,haar zus.Ze was miss jong,maar ze liet haar nooit doen! Ze wilde ridder worden dus.Ze grinnikte even en keek rond.Ze zag een grot.Zouden de rovers daar zitten? vroeg ze zich af.Ze hoopte het,ze moest en zal de armband terugkrijgen! Voor haar zus!

Antonius kwam zojuist aanrijden op Desperado. Beide zowel de jongen als de hengst waren moe. Uitgeput steeg Antonius van Desperado af en zadelde het dier af. Desperado rende vrolijk weg over het veldje voor de grotten. Daarna zag Antonius Nikki. Met het zadel en de teugels van Desperado nog in zijn handen liep hij naar de prinses toe. Hij zette de spullen tegen de grotwand en keek de prinses aan. ''Zeg eens waarmee kan ik U van dienst zijn Vrouwe?'' vroeg hij kalm.

Nikki keek hem aan en hield Honey goed vast."ik zoek de armband van mijn zus" zei ze kwaad.Ze was niet bang,ze was miss veel jonger maar toch.Ze was zoals haar vader,erg koppig en stoer.Honey snoof in het gezicht van de rover en hinnikte.Ze stampte even op de grond en legde haar oren plat.Nikki keek de man afwachtend aan.

''Oh dat zilveren geval'' zei Antonius nadenkend. Hij liep terug naar het zadel en de teugels en pakte ze op. ''Had dan even eerder langsgekomen. Ik heb ze net doorverkocht. Met een beetje pech ligt het nu al bij een rijke handelaar thuis'' zei hij droog. Nikki mocht dan prinses zijn, hij liet zich niet zomaar comanderen door haar. Antonius heeft zich nooit door iemand laten comanderen zelfs niet door zijn ouders. Daarom was hij zo`n goede rover. Hij trok zich niks aan van anderen. Antonius borg het zadel op en liep naar de rivier dicht bij de grotten waar hij het bit van Desperado afspoelde. Het was alsof Nikki er helemaal niet was voor hem.

Nikki keek geschrokken."wat!!!" riep ze.Ze sprong van Honey en keek hem kwaad aan.Ze kon er niet tegen.Zeker neit als het iets speciaals was voor haar zussen.Ze bleef voor hem staan en keek best kwaad.Honey hinnikte en bleef rustig staan.Ze keek even naar de zwarte hengst en gaf een bries.Ze zwiepte rustig met haar staart en keek naar de twee.Ze nam even een hap van het gras

Antonius stond weer op en keek even droog naar Nikki. ''Tja zo gaat het leven wen er maar aan Vrouwe. Niet iedereen kan een zich een luxe leventje veroorloven. Bijvoorbeeld de hele dag lekker op je luie kont kunnen zitten. Sommige in deze wereld moeten hard werken voor een behoorlijke maaltijd'' zei hij sarcastisch tegen haar. Daarna liep hij weer de grot in en borg de teugels op.

Nikki liep achter hem aan en hield hem tegen."noem me geen vrouwe!!!!" riep ze."en ik wil helemaal geen luxe leventje!!" riep ze hard.Ze meende het.Ze had liever geen prinses willen zijn.Honey schrok even van het geroep en keek rond,ze keek naar het paard.Ze was altijd nieuwsgierig,net zoals bij het schip.Ze bleef staren naar het paard en gaf ene bries.Ze keek weer naar Nikki

''Dan kan je het mij niet kwalijk nemen dat ik dit doe om aan geld te komen'' riep Antonius terug naar Nikki. Hij pakte een borstel en liep weer naar buiten toe. Hij floot een wijsje en meteen kwam Desperado aangerend. Toen de hengst de borstel zag stond hij stil zodat Antonius hem kon verzorgen. Met een kalme soepele beweging zorgde hij ervoor dat de vacht van Desperado begon te glimmen. ''Als U verder hier toch niets te zoeken heeft dan Uw eer verdedigen en me uit te kafferen, dan verzoek ik U vriendelijk om weer te vertrekken voor ik van gedachte verander en iets ergers doe. Geloof me dat kan ik namelijk'' zei hij kil zonder Nikki aan te kijken maar zijn gedachte bij Desperado te houden.

Nikki bleef staan,ze was echt niet bang voor hem.Ze keek even naar de hengst en dan naar Honey.Nee he Honey neit weer dacht ze.Honey hinnikte zacht en keek naar de hengst,ze keek dan even naar Nikki.Nikki zuchtte even en keek weer naar de rover."ik ga echt niet weg,ik luister niet" ze keek hem aan.Ze lusiterde echt nooit naar iemand,maarja ze was dan ook een koppige meid

''Best blijf dan maar staan'' zei Antonius. Hij haalde uit een buideltje dat aan zijn riem hing een appel en gaf die aan Desperado. Ineens voelde hij een andere snuit tegen ze rug aan duwde en zag dat het Honey was. Ze keek verlangend naar de appel die Desperado aan het eten was. Antonius rolde met zijn ogen en pakte nog een appel. Deze gaf hij aan Honey. Vrolijk huppelde Honey weer terug naar Nikki terwijl ze triomfantelijk ban de appel at.

Nikki zuchtte en deed haar hand voor haar ogen.Ze schaamde haar.Honey at rustig de appel op en briesde.Ze keek weer naar de hengst.Nikki zuchtte en keek Honey aan,ze zag rood van de schaampte.Ze schudde haar hoofd en keek weer naar de rover.Het was saai en ze had gedacht dat hij der zou aanvallen ofzo.

Antonius zag dat Nikki haar hand voor haar ogenn deed en grinnikte even. De reden dat hij Nikki nog niet had aangevallen was omdat hij Desperado nu belangrijker vond. Zijn paard ging altijd boven zijn eigen belangen vond Antonius. En aangezien Desperado moe was van de lange rit voelde Antonius zich er verantwoordelijk voor om eerst voor de zwarte hengst te zorgen. Maar daarbij had Nikki ook niet veel gedaan om die armband terug te krijgen. Ja ze was even boos geweest maat meer ook niet. Nu echter trok Antonius zijn zwaard. ''Als je dan besluit te blijven staan zal ik je moeten dwingen te vertrekken geloof ik'' zei hij kalm.

Nikki keek geschrokken op toen hij zjn zwaard trok.Ze bleef toch staan en balde haar vuisten."ik wilde armband tergu!!" riep ze.Ze keek hem aan.Ze wilde zelf zo graag ook eenz waard,maar der stomme zussen vonden haar te jong.Maar ze wist dat ze de beste ridder ging worden (xD).Honey hinnikte en schraapte over de grond,ze keek naar het zwaard en legde meteen haar oren plat.Ze snoof

''Hoor dat nou, je klinkt als een klein kleutertje'' grijnzde Antonius. Hij zag dat Nikki zelf geen zwaard had. Hij liep de grot weer in. Toen hij weer buiten kwam gooide hij een schede met een zwaard erin naar Nikki. ''Ik wil wel een echt gevecht hebben'' zei hij droog. Hij trok zijn eigen zwaard weer met een soepele beweging en hield hem in aanvals positie. Hij wachtte tot Nikki haar zwaard getrokken had voor hij zou aanvallen.

Nikki keek naar het zwaard en slikte.Dat kon ze nooit dragen en ze had nog nooit wat met een zwaard gedaan.Ze slikte even en keek even naar Honey.Honey snoof en hinnikte.Nikki zuchtte en trok het zwaard,het was erg zwaar maar ze hief het toch op.Ze trilde omdat het erg zwaard was."ik ben geen kleuter" zei ze

''Dat zie ik je trilt helemaal. Dat zwaard is veel te zwaar'' zei Antonius. Toch moest hij even zacht glimlachen. Hij herkende zichzelf een beetje in Nikki. Hij had precies op dezelfde manier gestaan toen hij voor het eerst een zwaard vasthield. ''Je vertelde me eerder dat je geen luxe leventje wou lijden. Maar wat wil je dan wel?'' vroeg hij. Antonius had wel zo`n vermoeden gezien de houding die Nikki gaf.

Nikki keek hem aan."een normaal leven,ik haat het om vrouwe genoemt te worden,ik wil ridder worden" zei ze.Waarschijnlijk zou hij der uitlachen ofzo.Ze hield het zware zwaard nog steeds vast.Haar armen trilden wat maar ze liet het neit vallen.Ze keek en wachtte af.

''Lekkere ridder, je kan je zwaard amper vasthouden'' zei Antonius. Nikki`s zwaard was te groot dus voor haar onhandig daarnaast was haar zwaard te lang om goede stoten en slagen mee uit te delen. Antonius liet zijn zwaard terug in de schede aan zijn riem glijden tot hij een zachte klik hoorde. Deze klik vertelde hem dat zijn zwaard niet uit zijn schede kon glijden. ''Wil je het leren, zwaardvechten bedoel ik?'' vroeg hij.

Nikki keek hem aan.Wil een rover haar dat nou leren? Ze keek hem ongelovig aan."euhmm oke" zei ze maar.Het mocht neit van Amber,maar haar zus kon haar niets meer schelen.Ze haatte haar zus.Ze keek naar Antonius en wachtte nieuwsgierig af.

Antonius liep naar Nikki toe en nam het zwaard van haar over. ''Als eerst gaan we een ander zwaard regelen. Deze is nog te zwaar je hebt de spieren daar nog niet voor'' zei hij. Hij stopte het zwaard terug in de schede en gooide het in het gras. Antonius verdween opnieuw de grot in maar kwam nu met gevechtsuitrusting naar buiten. Hij pakte een klein zwaard. ''Langer dan een dolk maar toch dodelijk in de juiste handen'' zei hij er kort bij. Dit zwaard gaf hij aan Nikki. Het was een stuk korter en daardoor ook lichter. Dit zou makkelijker in de hand liggen voor haar.

Nikki keek naar het zwaard in haar handen.Ze nam het op de juiste manier vast en wachtte af.Ze dacht aan haar vaders schilderij.Zo stond hij ook zoals ze zelf stond.Ze keek naar het zwaard en dan weer naar Antonius.Ze vond het echt cool dat hij haar het ging leren.Honey keek toe en briesde

''Allereerst moet je je zwaard niet zien als een levenloos stuk metaal met een scherpe rand. Je moet je zwaard zien als een verlengstuk van je arm'' zei Antonius. Hij pakte zijn eigen zwaard en deed een paar slagen in de lucht. Elke slag ging even soepel. ''Ik zal beginnen met een simpele slag. Het is de bedoeling dat je met je kling schuin een x slaat'' zei hij en deed het voor. ''Deze beweging wordt meestal gebruikt als je iemand echt het zwijgen op wilt leggen. Je raakt hem dan twee keer op dezelfde plaats'' zei hij. ''Vaak zie je dat in een man tegen man gevecht. Een snelle dood zogezegt. Je kent het wel die mannen met die enorme zwaarden bezet met allerlei edelstenen. Prachtig om te zien maar onandig als de pest'' zei hij.

Nikki luisterde goed en keek naar het zwaard.Ze probeerde het als een verleging te zien.Ze keek dan naar hem hoe hij dingen uitlegde en voordeed.Ze lette erg goed op en keek soms even naar het zwaard.Ze vond het echt cool om dit te leren.Ze dacht even aan haar vader en schudde het snel weg.Ze lette terug goed op en knikte zacht

''Dan heb je nog een erg handige stoot. Hij is makkelijk te hanteren en erg effectief'' zei Antonius. Hij deed de stoot voor. als een pijn uit een boog schoot zijn zwaard naar voren. ''Het is belangrijk dat je bij deze stoot veel kracht erachter zet. De kracht moet vanuit je schouder helemaal doorlopen naar je hand en via je hand naar je zwaard. Dan is de houding van je voeten ook erg belangrijk. Met zwaardvechten moet je je soepel kunnen bewegen maar ook je evenwicht kunnen bewaren'' zei hij. Antonius ging met zijn voeten in dezelfde houding staan als net met de stoot om het aan Nikki te laten zien. ''Probeer me anders maar eens om te duwen. Door deze houding moet je daar veel kracht achter zetten'' zei hij.

Nikki knikte en liep naar hem toe.Ze probeerde hem om te duwen.Ze gebruikte al de kracht die ze had.Het was erg moeilijk.Ze duwde zo hard te kan.Het lukte maar niet."wow" zei ze.Ze stopte met duwen en keek hem aan.Ze probeerde de houding na te doen.Ze keek naar haar voeten en dan weer naar hem.