voor het eerst rijden

In een langzame looppas reed Kilan op Misty het bos in. Met liefkozende woordjes spoorde hij Misty al de hele weg aan. Na een tijdje was Misty het al een beetje gewend en durfte in een draf over te gaan.
"Goed zo meid!!", zei Kilan belonend.
Hij had dit al vaker gedaan en wist hoe hij ermee moest omgaan. In draf reden ze nu over het pad dat dwars door het bos lag. Het was nog vroeg in de ochtend en de vogels kwetterde nog blij. Kilan was helemaal in zijn humeur. Gister een leuke dag vandaag een leuke dag. Hopen dat het morgen ook zo werd.
In eens hield Misty geschrokken halt. Ook Kilan schrok, want hij schoot bijna uit zijn zadel. De merrie keek aandachtig door de warige manen voor haar ogen heen en haar oren draaide aandachtig alle kanten op.
"Wat is er meid ?", vroeg Kilan bezorgd, terwijl hij om zich heen keek.

Ariana liep rustig wat rond, en haar wolf was wild aan het rond crossen als hij plots een
paard zag. Hij besloot deze maar eens angst aan te jagen, en hij sprong dan gewoon
voor het paard tevoorschijn. Ook liet hij een luide huil horen, waarna Ariana het natuurlijk
hoorde. Ze liep in de richting van het gehuil af, waarna ze hem dan zag staan voor een
paard. Even schud ze haar hoofd, en ze zucht dan ook heel diep. Ze wachtte even af tot
wat de jongen zou doen tegen Melluth, en ze stond gewoon onder een boom te kijken.

Kilan schrok zich dood toen hij de wolf ineens tevoorschijn zag springen. Ook Misty schrok en begon wild te stijgeren.
'Moet dit nou op zo'n 1e keer rijden dag', dacht Kilan.
Misty probeerde de wolf te raken met haar hoeven, maar mistte.
"Rustig maar....Rustig", zei Kilan kalmerend tegen de merrie.
De merrie stopte en liet een klaagende hinnik horen.
"Ik weet het meis, maar stijgeren heeft ook geen nut", zei Kilan tegen de merrie.
Nu Misty gekalmeerd was richtte hij zich op de wolf. Hij wist dat ze gevaarlijk konden bijten en dat de ridders en prinsen niet blij zouden zijn met een gewonde merrie.
Met al zijn moet stapte hij af en trok zijn dolk, die hij altijd bij zich had. Hij liep uitdagend op de wolf af en ging tussen hem en de merrie in staan.
"Weg jij!!", zei hij terwijl hij met de dolk zwaaide.
"Weg of je krijgt met mij en mijn dolk te maken'', zei Kilan dreigend.
Hij wachtte op wat de wolf zou doen. Hij hoopte dat hij gewoon weg zou gaan. Anders had hij een heel groot probleem.

Melluth ging gewoon op zijn duizendste gemakje zitten, en hij keek naar het paard dat hem
dreigde te raken met haar hoeven. Zijn kop hield hij even scheef, maar dan gromde hij heel
even voor kort. Rustig volgde hij gewoon hun beweging, en hij gaapte dan ook heel even
kort. Daarna schud hij zijn hoofd, totdat hij plots merkte dat de jongen uitdagend op hem
afkwam. Ariana hield gewoon alles in de gaten, en ze hield haar staf al stevig vast. Melluth
bleef hem aankijken, en hij negeerde de woorden die hij uitsprak. Alweer begon hij wat te
grommen, waarna hij opstond om naar hem toe te stappen. Ariana liet uit het niets een plas
water over haar bondgenoot vallen, en deze schrok zich even een ongeluk. Hij zag zijn
bondgenoot waarna hij dan onderdanig ging neerliggen, en hij piepte dan ook weer als een
pup. Niet veel later kwam Ariana simpelweg tevoorschijn, en ze liep naar hem toe. "Foei
Melluth wat heb ik je de vorige keer gezegd voor het plagen van anderen?" Zei Ariana dan
boos tegen hem, en ze richt haar aandacht op de jongen. "Het spijt me hiervoor, hij leert
het gewoon nooit." Zei ze vriendelijk tegen hem, en ze buigt heel even naar hem.

Kilan knikte begrijpend en gaf Misty een belonend klopje samen met een snoepje, omdat ze braaf was blijven staan.
"Ik weet hoe het is om dieren op te voeden", zei hij begrijpend.
Hij keek verbaasd naar Ariane die voor hem boog. Dat had nog nooit iemand voor hem gedaan.
"Van waar die buiging ?", vroeg Kilan verbaast.
"Ik ben maar een simpele stalhulp hoor", grinnikte hij.

Ariana kijkt hem rustig aan, en ze keek dan naar de natte wolf. Ze grinnikte heel even,
want dat was voor hem een complete verassing. "Agh ik buig altijd voor mensen, en ik
ben dan ook een nobele Magiër." Vertelde ze dan rustig aan hem, en ze kijkt even om
haar heen. Toch richt ze haar aandacht weer op hem, en ze kijkt hem rustig aan. "Ik
ben Ariana en dit raar geval is Melluth." Stelde ze zichzelf en haar wolf dan heel even
voor.

"Aangenaam. Ik ben Kilan een eenvoudige stalhulp zoals je al weet", zei hij glimlachend.
"En dit is Misty. Een van de paarden die ik onderhoud", zei hij terwijl hij naar Misty wees.
Misty begon vrolijk te hinniken toen ze haar naam hoorde. Ze keek Ariane nieuwsgierig aan en begon voorzichtig te snuffelen.

Ariana glimlachte naar hem, en ze kijkt dan gewoon hem recht in de ogen aan. "Is altijd leuk
als je dieren kunt verzorgen, ik heb enkel hem maar ook nog legendarische wezens die ik
zo kan oproepen enz." Zei Ariana dan zachtjes tegen hem, en ze kijkt wat naar Melluth die
het paard in het oog hield. Ariana aaide Misty heel even, en ze glimlacht wat naar haar. De
wolf werd een beetje jaloers, en hij deed enkele gekke moves die hij amper deed. Ze moest
wat lachen om hem, en ze richt haar aandacht weer op Kilan.

"Wat doe je als magier eigenlijk zoal ?", vroeg Kilan ineens.
"Ik bedoel kan je ervan leven?"
Hij keek naar Melluth die Ariana's aandacht probeerde te trekken en kreeg een klein glimlachje op zijn gezicht.

"Agh ik help in oorlogen mee, en we trainen normaal ook elke dag om de magie beter onder
de knie te krijgen. Natuurlijk maken zelfs de top magiërs fouten, en ik ben tot één van de
top magiërs benoemd net als mijn echte ouders voor me." Zei Ariana dan kalm tegen hem,
en eigenlijk leefde ze er niet echt van. Hoewel ze wel vaak geroepen werd voor genezingen,
en daar kreeg ze dan ook altijd goudstukken voor. Ariana moest wat lachen om Melluth, en
ze begon hem dan wat te aaien. "Gek beest." Zei ze dan ook tegen hem, en deze deed dan
ook nog gekker.

Kilan knikte begrijpend.
Zijn aandacht werd weer getrokken door Melluth die weer raar stond te dansen. Ook Misty vond het maar raar en begon nieuwsgierig te snuffelen. De merrie begon raar te hinniken, alsof ze het grappig vond.
Kilan gaf haar een aai en glimlachtte toen ook haar aandacht werd gegrepen door Melluth.

Melluth was nog steeds wat gek aan het doen, en Ariana moest zich inhouden van niet te
lachen. "Dit heb ik hem nooit zien doen." Zei Ariana dan tegen hem, en ze kijkt rustig naar
de merrie. Ze vond het wel een prachtig paard, en ze aaide dan ook even aan haar. Toch
keek ze af en toe naar Melluth, want ze merkte dat hij dan ging zitten om een poot te geven.
Natuurlijk wilde hij een poot aan Kilan geven, en dat was wel de eerste keer dat hij zoiets
bij een vreemd iemand voor hem deed.

Kilan bukte en nam Melluth's poot aan. Daarna gaf hij hem een liefkozende aai over zijn kop en fluisterde iets lief, als "Brave jongen", in zijn oor.
Daarna keek hij weer naar Ariana.
"Soms verbazen zelf de meest betrouwbare vrienden je nog", zei Kilan een soort van wijs.
Hij keek naar Misrty, maar dat aan Miracle. Hij kende de hengst al vanaf dat hij nog een klein veulentje was, maar nog kon de hengst hem verbazen.

Ariana kijkt beide even aan, en ze glimlacht dan ook heel even kort. "Agh hij is soms heel
onvoorspelbaar, en dan vraag ik me soms af hoe hij het toch doet om me te verassen."
Zei ze dan lachend tegen hem, en ze kijkt heel even om haar heen. "Trouwens ik moet
straks nog eens naar mijn huis gaan, hoewel ik het al gewoon ben van in het bos enz te
slapen." Zei Ariana dan kalmpjes en ze kijkt hem nog rustig aan. "Als je wilt kan je even
mee, ik heb er geen problemen mee dat er iemand meegaat ofzo. Gezelschap kan nooit
geen kwaad, en ik heb dan ook graag eens wat gezelschap bij me." Zei ze dan verder,
en ze glimlacht dan ook naar hem.

Snel schoten er allemaal gedachtesspinsels door Kilan's hoofd heen. Werken, Misty, stal, paarden, leuk, .........Kilan dacht na en kwam tot de conclusie dat het niet zo erg zou zijn als hij wegbleef. Hij was de vorige dag dan ook al de hele middag weggeweest, maar hij zou gewoon zeggen dat het eerste ritje op Misty langer geduurd had dan hij had voorspelt.
Kilan keek van Melluth die nog steeds raar deed naar Ariana die op zijn antwoord wachtte.
"Ik ga wel mee", antwoorde Kilan kort.
Hij ging op Misty zitten en wachtte op Ariana die waarschijnlijk nog wel wat te zeggen had.

Ariana bleef rustig wachten tot een antwoord, en ze merkte dat Melluth nog steeds gek deed.
Ze grinnikte heel even, en dan kijkt ze rustig wat om haar heen. "Melluth ga maar naar huis
ik kom wel af, je kent de weg." Zei Ariana tegen haar wolf, en deze ging weer normaal staan.
Want hij wist dat als ze naar huis gingen, dat hij wat lekkers zou gaan krijgen. Deze rende
dan ook als de bliksem weg, en hij gaf speels een huil onderweg. "Is het niet erg als je te
lang wegblijft?" Vroeg ze dan aan hem, en ze kijkt even naar het paard. Met haar staf liet ze
het vuurpaard tevoorschijn komen, en ze ging er dan op zitten. "Klaar om me te volgen naar
mijn huis?" Vroeg ze daarna dan weer aan Kilan, en ze wachtte dan iij rustig op een
antwoord.

"Ik weet het niet zij Kilan en anders verzin ik wel wat", antwoorde hij.
Hij reed naar Ariana toe en ging naast haar staan.
"Helemaal klaar", antwoorde hij en hij volgde Ariana naar haar huis.

Ariana liep naast hem richting haar huis, en ze kijkt heel even om haar heen. Haar ene hand
was met de teugels, en de andere met haar staf. Ze glimlacht heel even, en ze hoorde weer
een huil van Melluth. Blijkbaar had hij er erg veel plezier in, en hij deed dat soms om haar
eens te plagen. Ze moest er wat om lachen, en na een tijdje kwamen ze aan bij een groot
huis. "En hoe bevalt het je eigenlijk in het kasteel?" Vroeg ze nieuwsgierig, want zijzelf is
eigenlijk nog nooit in het kasteel geweest.

Kilan reed rustig aan Ariana's zijde en had een grote glimlach op zijn gezicht. Hij vond het erg leuk om nieuwe vrienden te maken.
"Nou eigenlijk woon ik niet echt in het kasteel. Mijn huis is eigenlijk de stallen", zei Kilan, als antwoord op Ariana's vraag.
"Natuurlijk ben ik wel eens in het kasteel geweest en het was erg groot en inmens en mooi, maar ik denk niet dat ik er zou willen wonen. Ik raak er toch alleen maar de weg kwijt", grijnsde Kilan.
Hij gaf Misty een aai over haar manen waarnaar misty vrolijk begon te hinniken.

Ariana knikte vriendelijk bij het horen van zijn woorden, en ze keek hem vriendelijk aan.
Zijzelf was nog nooit in een kasteel geweest, nouja toen ze heel klein was wel. Maar dat
herrinnert ze zich niet echt meer, wat er wel gebeurd was is dat de koning en koningin
haar hadden opgevangen nadat haar ouders gesneuveld waren. Hoewel ze daarna weer
gewoon het kasteel was uit gegaan om zelf een leven te gaan leiden, en ze hielp dan ook
vaak haar land. "Ikzelf was opgevangen geweest in een kasteel, omwille van dat mijn
ouders met veel eer gestorven waren. Ze waren beste vrienden van de koning en zijn
koningin." Zei Ariana dan vriendelijk tegen hem, en ze keek heel even in het rond. Haar
huis was al zichtbaar, en de wolf zat gewoon voor de deur te kijken.