Naar de grot

Ariana liep naar de grot met het paard, en daar zat Melluth al flink te wachten met
zoals gewoonlijk een prooi. Ze schoot even in de lach, en ze stapte dan van haar
paard af. Het paard ging neerliggen, en ze keek hen even kalmpjes aan. Haar oren
gingen heen en weer, en Arian glimlachte dan heel even. "Je mag weer gaan nobel
vuurpaard." Zei Ariana dan tegen haar, maar het paard weigerde weg te gaan. Dat
merkte ze dan ook want blijkbaar had die het heel goed bij hen, en daar was ze wel
blij om. Rustig maakte ze een vuurtje klaar om het vlees te bakken, en het paard
was gewoon wat aan het rusten. Net zoals Melluth die er moe uitzag van het rennen
achter hun eten, en ze aaide hem even over het hoofd.

Antonius was nog bij de grotten waar binnen een aantal rovers ook om een vuur heen zaten te eten. Antonius eerder wegegaan omdat hij niet zo`n honger had. Hij liep naar buiten toen hij daar een ander vuurtje zag branden. Hij pakte zijn zwaard omdat hij de vrouw die bij het vuur zat niet kende. Toch bleef hij haar van die afstand even bekijken. Ze was een magier concludeerde hij.

Ariana had het niet door want ze was bezig met het vlees te koken, en ze kijkt dan even naar
het vuurpaard en Melluth. Nouja haar wolf was er opeens niet meer, en dat verbaasde haar
wel een beetje. Deze had blijkbaar mensen geroken, en dat was meestal een slecht teken. Ze
wist goed genoeg hoe hij zou reageren, en dus besluit ze maar om recht te staan. Melluth
was ergens naartoe gegaan om te gaan drinken, en als hij terug kwam zag hij een man kijken
naar Ariana. Dat pikte de witte wolf niet, en hij begon dan te grommen naar de man. Dat
hoorde ze dan plots, en ze keek dan om naar waar het gegrom kwam. "MELLUTH maak dat je
hier bent of er zwaait wat!!!!" Riep Ariana heel erg boos, en de wolf schrok er dan ook wat
van. Hij liep dan maar vlug naar haar toe, maar zijn ogen hield hij strak op de man gericht.
Even kijkt Ariana naar de man, en ze merkte dan zijn zwaard op.

Antonius had niet verwacht de wolf op zijn dak te krijgen. Hij hield zijn zwaard in positie ter verdediging. Alleen als de wolf hem zou aanvallen zou hij terug slaan. Verbaasd zag hij hoe de wolf werd weggeroepen. Hij keek naar de magier. Was die wolf van haar?

Ariana liep naar de man toe, en ze kijkt hem rustig aan. De witte wolf volgde aan haar, en hij
keek de man strak aan. "Hallo, het spijt me van Melluth hij heeft het niet zo op andere
mensen of dieren." Zei Ariana dan vriendelijk tegen hem, en ze wist eigenlijk niet wat voor
iemand hij was. Nouja in haar tijden had ze wel al veel meegemaakt, maar toch was ze wel
altijd op haar hoede. Melluth snoof hard, en hij gromde weer even naar de man. Met haar
staf tikte ze tegen hem aan, en ze kijkt haar wolf boos aan. Dan liep ze wat dichter
naar hem toe, en ze kijkt hem recht in de ogen aan. Nouja ze keek hem heel diep in
de ogen aan, waarna ze dan even begon te grijnzen. Ze sloeg haar armen om zijn
hals heen, en ze begon hem opeens uit het niets te zoenen. Melluth bleef de man in
het oog houden, en hij keek dan met een scheef kopje naar Ariana.

(Whaha sorry dit kon ik heel even niet laten )

(Ow god xD)

Antonius eerste reactie was verbaasd toen de magier hem volop zijn mond zoende. Hij keek haar even aan zonder wat te zeggen. ''Ook een leke manier om begroet te worden'' zei hij uiteindelijk. Hij keek even naar de wolf. ''Hij mag me niet echt hè?'' zei hij. Hij keek weer naar de magier. Hij wist nog steeds niet goed wat hij moest zeggen. Het kwam niet vaak voor dat Antonius niets meer wist te zeggen.

Ariana kijkt hem na het zoenen aan, en ze lachtte dan ook heel even. "Agh ik had er even
zin in om zo te doen." Zei Ariana dan grijnzend tegen hem, en ze deed haar haarlok van
voor haar ogen weg. Dan kijkt ze ook even naar Melluth, en ze richt haar aandacht weer op
hem gericht. "Maak je geen zorgen hij doet tegen iedereen zo, en hij is eigenlijk mijn
bondgenoot. Nouja wij magiërs zijn vaak verbonden met een dier, en hij en ik zijn soort van
één met elkaar. Er ontstaat dan een soort van verbintenis met ons hart en ziel." Zei ze dan
kalmpjes verder, en ze hield haar armen nog steeds om zijn hals. Melluth schudde heel even
zijn kop, en hij keek de twee raar aan. Hij wist even niet wat denken, en hij gaf dan een
kopje aan haar been.

Antonius wist ook niet goed wat hij met haar moest terwijl ze nog steeds haar armen om zijn hals had geslagen. Een beetje onhandig pakte hij haar handen vast. Hij luisterde ondertussen wel naar haar verhaal. ''Interesant. Dat heb ik nooit geweten'' zei hij tegen haar en keek naar de wolf.

Ze kijkt hem rustig aan, en dan besefte ze plots dat ze zijn naam nog niet wist. Melluth merkte
de beweging van hem op, en hij gromde plots luid. Ariana richt haar ogen op de wolf, en hij
kroop dan plots in elkaar. Dan ging hij maar gewoon neerliggen, en hij begint net als een
puppy te piepen. Ariana rolt wat met haar ogen, en ze glimlacht dan ook heel even naar hem.
"Wat is eigenlijk je naam?" Vroeg ze dan maar uiteindelijk aan hem, en ze hield haar ogen
op de zijne gericht.

Antonius keek een naar de wolf en liet toen de handen van het meisje los. ''Oke oke, ik snap het al'' zei hij tegen de wolf. Toen keek hij weer naar de magier. ''Antonius'' zei hij tegen haar. ''En jij dn?'' vroeg hij daarna.

Ariana kijkt hem even aan, en ze merkte dat hij haar handen had losgelaten. Ze grinnikte
heel even, en ze richt even haar blik op de wolf. Toch had ze algauw haar aandacht op hem
gericht, en ze hoorde zijn naam dan ook. Iets zei haar dat ze hem van ergens kende, maar
ze wist alleen niet meer vanwaar. "Ik ben Ariana." Zei Ariana dan vriendelijk tegen hem, en
ze doet dan een klein stapje naar achteren.

''Ariana'' herhaalde Antonius zacht. Hij kende die naam vaag maar waarvan. Hij sloot zijn ogen en groef in zijn herineringen. Hij keek opnieuw naar Ariana. ''Ik heb je ergens eerder gezien, lang geleden'' zei hij nadenkend.

Ariana merkte dat hij haar naam herhaalde, en ze was wel een beetje verbaasd. Dan gaat ze
bij haar wolf gehurkt zitten, en ze aaide hem even zachtjes. Hij kwispelde vrolijk maar toch
piepte hij nog steeds als een puppy, en dat deed haar even lachen. "Van waar kennen we
elkaar dan? Want jou naam komt me ook wel voor maar weet helemaal niet meer van waar
of hoe." Zei ze dan zachtjes tegen hem, en ze kijkt even om haar heen. Ze zag andere
mannen afkomen, en deze hadden hun zwaarden al vast. Ze was wat verbaasder toen ze
hen zag, en opeens stonden ze achter Antonius met het zwaard naar haar gericht. De wolf
stond dan op, en hij liet zijn tanden dreigend aan hen tonen.

Antonius draaide zich om en zag dat de andere rovers kennelijk ook klaar waren met eten. Hij liep naar een van de grootste mannen toe die de leider was. Antonius sprak de man toe en de luisterde naar Antonius. Hij knikte even en gebaarde toen wat naar de andere mannen die hun zwaarden opborgen. Sommigen gingen de grot weer in andere bleven nog even staan. Antonius liep weer naar Ariana toe. ''Sorry de andere rovers dachten dat je een indringer was. Ik heb ze verteld dat jij net als wij hier de nacht doorbrengt'' zei hij tegen haar.

Ariana hield haar geliefde wolf kalm, en hij hield de mannen goed in het oog. Dan volgt ze
antonius met haar blik, en ze keek hen gewoon kalmpjes aan. Ze toonde totaal geen angst
voor hen, en van Melluth kon je dat ook niet zeggen dat hij angst had. Deze was eerder heel
woedend aan het doen, en dan liep hij even naar Antonius waarna hij zijn kop tegen hem
duwde. "Agh geen nood ik kan me wel goed verdedigen hoor." Zei Ariana dan tegen hem, en
ze merkte dat melluth zijn kop tegen het been van hem duwde.